Każdy ma swoje Widmo Brockenu

Dzisiaj mija pierwsza rocznica śmierci mojego Przyjaciela i towarzysza górskiego Radka Zadykowicza. Radek zawsze twierdził, że w górach jest Jego dom i właśnie tam czuje się najlepiej, tam też stracił swoje życie. Pewnie dzisiaj robi to co tak bardzo kochał - przemierza kilometry szlaków górskich i zdobywa niezdobyte wierzchołki. Ktoś kiedyś powiedział, że z gór jest bliżej do Boga, więc mocno wierzę w to, że Radek ma otwarte drzwi do Raju.



Tuż przed pogrzebem Radka napisałem wiersz inspirowany jednym z Jego tekstów, zatytułowanym "Każdy ma swoje widmo Brockenu". Poniżej zamieszam wiersz i kilka naszych wspólnych zdjęć. Głęboko wierzę w to, że jeszcze nie raz przybijemy sobie piątkę i będziemy mieli okazję wspólnie się powspinać.

„Każdy ma swoje widmo Brockenu”

Ostatni promień słońca,
…
Ostatni szelest wiatru,
…
Ostatni widok marzeń,
…
Ostatni odgłos ciszy,
…
Ostatnia kropla potu,
…
Ostatni górski cel,
…
Ostatnia droga życia,
…
Ostatnie pożegnanie,
…
Żegnaj Przyjacielu!
Będziesz w sercu mym na zawsze.